Z bólem i smutkiem przekazujemy wiadomość o śmierci Zosi Napiórkowskiej – wieloletniej przewodniczącej Polskiego Stowarzyszenia Animatorów Pedagogiki Celestyna Freineta.
Odeszła dziś, 3 grudnia 2013 r. nad ranem. Nie cierpiała, zasnęła. Data pogrzebu nie jest na razie wiadoma.
Kim była dla każdej/każdego z nas? W sercu rozważymy to sami. Trudno mi pisać. Wieczny odpoczynek racz Jej dać Panie?
Przyjaciele
Zofia Napiórkowska (1933-2013)
Od 1967 „na zawsze” związana z ruchem freinetowskim w Polsce. Dla polskich freinetowców była znaczącą Animatorką po odejściu pionierki ruchu w Polsce – dr Haliny Semenowicz. Wyróżniała ją potrzeba ciągłych poszukiwań, potrzeba samodoskonalenia i niestrudzonego działania. W codziennym życiu towarzyszyły jej otwartość, prostolinijność, szacunek dla innych ludzi ich poglądów.
Zofia pierwszą pracę pedagogiczną rozpoczęła w 1951 r. w wiejskiej szkole, Po 4 latach przeniosła się do Łomży, miasta położonego w północno-wschodniej części Polski, w którym do dziś mieszkała i z zaangażowaniem pracowała. Przez 25 lat kierowała w tym mieście Szkołą Podstawową Nr 4 i uczyła języka polskiego. Kierowała szkołą w myśl pedagogiki Celestyna Freineta. Własnym przykładem zachęcała nauczycieli do innowacji i wprowadzania zmian. Uczniowie jej szkoły pisali swobodne teksty, redagowali gazetki, korespondowali z kolegami z innych szkół w Polsce, a także z rówieśnikami z Francji.
W 1967r. podczas wakacyjnego kursu „Techniki Freineta” spotkała dr Halinę Semenowicz. Uległa fascynacji pedagogiką Freineta. Od tej pory utrzymywała stały kontakt z Haliną. Spotykały się, wymieniały doświadczenia, wzajemnie się inspirowały. Zofia stała się aktywną animatorką pedagogiki Freineta. Upowszechniała ją we własnym środowisku. Swoim bogatym doświadczeniem i wiedzą inspirowała setki nauczycieli w Polsce. Organizowała konferencje, warsztaty. Uczestniczy w Kongresach Nowoczesnej Szkoły we Francji. Nawiązała kontakty z freinetowcami z różnych krajów. Jej znajomość języka francuskiego i esperanto pozwalała polskim nauczycielom poznawać opisy doświadczeń pedagogicznych freinetowców z Francji i Szwajcarii.
Aktywnie uczestniczyła w organizacji pierwszego w Polsce RIDEF – Płock 1976. Zofia jako dyrektor szkoły współpracowała z polskimi ośrodkami doskonalenia nauczycieli i ośrodkami naukowymi. Gdy przechodziła na emeryturę otrzymała propozycję współpracy z Ośrodkiem Doskonalenia Nauczycieli w Łomży, 9 lat zajmowała się doskonaleniem dyrektorów szkół.
W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych czynnie angażowała się w przemiany społeczne w Polsce. Uczestniczyła w pracach Nauczycielskiego Związku Zawodowego „Solidarność”. Zainteresowana problemami samorządności, nie tylko w szkole, współpracowała z przedstawicielami władzy lokalnej, gdy kształtowała się lokalna samorządność. Wraz z delegacją władz samorządowych była we Francji, by zaznajomić się z doświadczeniami lokalnych społeczności, służyła tam również jako tłumacz. Od końca lat osiemdziesiątych kierowała pracami Ogólnopolskiego Zespołu Animatorów Pedagogiki C, Freineta. Dr Halina Semenowicz obdarzyła ją zaufaniem i powierzyła opiekę nad nieformalnym zespołem, który funkcjonował wówczas przy Instytucie Badań Pedagogicznych w Warszawie.
Zofia, zainicjowała i wzięła na siebie odpowiedzialność powołania w 1992 roku Polskiego Stowarzyszenia Animatorów Pedagogiki Celestyna Freineta. Została jego przewodniczącą. Pracami stowarzyszenia kierowała 10 lat.
Z jej inicjatywy nauczyciele uczestniczyli w wielu projektach finansowanych m.in. przez polskie Ministerstwo Edukacji Narodowej, Fundację im. Stefana Batorego, Komisję Europejska, PHARE, CODN, Polską Fundację Dzieci i Młodzieży.
W roku 100. lecia urodzin Celestyna Freineta – 1996, koordynowała organizacją RIDEF w Polsce – Kraków stał się miejscem międzynarodowego dialogu nauczycieli Nowoczesnej Szkoły o budowaniu demokracji w szkole. Opublikowała wiele artykułów inspirowanych myślą pedagogiczną Freineta np. Nauczyciel w społeczeństwie obywatelskim, Przeciw schematom w wychowaniu, Samorządna organizacja życia klasy w społeczeństwie obywatelskim, Edukacja do demokracji. Jest autorką książki Samorządna organizacja życia klasy i broszury Rodzice w szkole.
Żywo interesowała się sprawami stowarzyszenia i całego międzynarodowego ruchu freinetowskiego.
Dziś, 3 grudnia 2013 roku, nad ranem odeszła na zawsze.
Żegnaj Zosiu.
opr. Regina Chorn
na podst. artykułu M. Kościuszko „Co to znaczy być nauczycielem-freinetowcem”,
FI Nr 1(26)2003 i własnych wspomnień
