Kazimiera Michalczak – absolwentka SN i UAM w Poznaniu-mgr pedagogiki, nauczycielka wychowania plastycznego i nauczania początkowego, instruktor ZHP. Od 1972 roku przez ponad 20 lat łączyła pracę z dziećmi z działalnością instruktażową jako wizytator przedmiotowo-metodyczny w Powiatowym Ośrodku Metodycznym w Kościanie, później w Kuratorium Oświaty i Wychowania w Lesznie oraz IKN i BO w Poznaniu. Posiadała III stopień specjalizacji zawodowej w zakresie edukacji wczesnoszkolnej oraz jest nauczycielem dyplomowanym.
Inicjowała wśród nauczycieli ruch postępu pedagogicznego, sama podejmowała działania innowacyjne nagradzane dyplomami i Medalem Jana Amosa Komeńskiego. Była współautorką książek dla nauczycieli i rodziców, „Poradnik dla rodziców dzieci 6 –letnich”, współautorka książki „Czy kolor różowy może być smutny ?”, autorką licznych opracowań metodycznych, współorganizatorką sesji popularno-naukowych i konferencji propagujących twórcze poszukiwania i refleksyjne postawy nauczycieli. W 1977 r. organizowała spotkania nauczycieli freinetowców województwa leszczyńskiego z prezentacją prac uczniów zwłaszcza szkół specjalnych i ośrodków szkolno- wychowawczych (Wschowa, Rydzyna, Osieczna, Górzno, Jerka). W ramach UNESCO prowadziła badania i dokonała ewaluacji i wniosków z badań czytania ze zrozumieniem w klasach trzecich prowadzonych pod kierunkiem prof. B. Niemierko. Opracowała recenzję książki prof. J. Kujawińskiego „Rozwijanie aktywności twórczej uczniów klas początkowych”.
Od 1974 roku aktywnie uczestniczyła w seminariach i kursach wakacyjnych Zespołu Animatorów Pedagogiki Freineta pod patronatem Instytutu Badań Pedagogicznych kierowanego przez prof. A. Lewina. Brała udział w cyklicznych konferencjach Education Alternative w Łodzi i spotkaniach Stowarzyszenia Inicjatyw Oświatowych, Spotkaniach Europejskich R.Shumana.
Była członkiem i założycielem Polskiego Stowarzyszenia Animatorów Pedagogiki Freineta, przez dwie kadencje była członkiem Krajowego Zespołu Koordynacyjnego w roli skarbnika, później przez dwie kadencje przewodniczącą Komisji Rewizyjnej Stowarzyszenia. Należała do zespołu redakcyjnego „Biuletynu Informacyjnego”, później „Freinetowskich Inspiracji” i była autorką wielu publikacji np. „Miejsce pedagogiki C. Freineta we współczesnych prądach edukacyjnych”. Od 1994 roku przewodniczyła Grupie Regionalnej Wielkopolska PSAPF, organizując doskonalenie nauczycieli regionu. Była współorganizatorem współpracy Freinetowców Wielkopolski i Brandenburgii, aktywną uczestniczką seminariów krajowych i międzynarodowych (RIDEF). Współorganizowała międzynarodowe szkolenie nauczycieli Brandenburgii oraz nauczycieli Wielkopolski (Rydzyna 05-08.04.2001r.), I Krajowego Spotkania PSAPF – „Pedagogika C. Freineta, a teraźniejszość (1994 r.), Prowadziła zajęcia dla dzieci – Budowanie mostów, Ogólnopolskiego przeglądu twórczych osiągnięć dzieci i nauczycieli inspirowanych pedagogiką C. Freineta (04-07.07.2000r. Gniezno), Ogólnopolskiej Konferencji PSAPF (19-22.11.1999 r. Osieczna). Była współautorką wraz z córką Violettą opracowania: Freinet w Wielkopolsce, współorganizowała 10 lecie PSAPF w Wielkopolsce. Była autorką wspomnień o Halinie Semenowicz „Brak nam Ciebie Halino…”, a także o Zofii Napiórkowskiej „Zosia była wszędzie”.
Będąc już na emeryturze podejmowała różne formy działalności społecznej. Od 2002 roku była prezesem Oddziałowej Sekcji Emerytów i Rencistów Związku Nauczycielstwa Polskiego, a od 2005 roku pełniła funkcję przewodniczącej Rady Słuchaczy Kościańskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Napisała książkę „Pięciolecie działalności Kościańskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku”.
Za zasługi otrzymała m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złotą Odznakę ZNP, Złoty Medal za Zasługi dla Ligi Obrony Kraju.